Yazılım bir sanattır. Motosiklet kullanmak da öyle. İkiside incelik ister. Altında bastırdıkları amortisörleri, susturucusuz egzosları ve kaskı kafası yerine koluna takanlardan bahsetmediğim gibi diploma almayı yeterlilik sayan, incelik nezaket ve yaratıcılıktan yoksun, yazılım geliştirmeyi esnaflıkla eşdeğer bir kazanç kapısı gören meslektaşlarımdan da bahsetmiyorum. Etrafındaki insanlara kod yazıyorum hek yapıyorum diye "hava atan" yeniyetmeler de bu yazının ilgi alanına girmiyor. Bohemian Rhapsody'nin içindeki pattern'i ve yaratıcılığı görebilen insanlardan bahsediyorum.
Peki neden yazılım ve motosiklet değil de python ve enduro?
Aslında konunun altında yatan toplumun çizdiği iki düz çizginin arasında gitmektense çizgilerin dışında ilerleyen insanlar. Yaratıcılıklarının farkında olanlar. Python nasıl open source dünyasının bir markası ise kullandığım motosiklet olan Honda-CRF'de enduro dünyasının bir markası. İkisi de ilk başlandığında aksaklıklarla başlar. İkiside bildiğiniz kalıpların dışındadır çünkü.
İlk enduro makinamla araziden inip piste girdiğimizde rampada takla atıp düştükten sonra 1 ay boyunca sağ tarafıma yatarken kemiğim ağrımıştı. Ama o 1 günlük haz 1 ay boyunca mutlu uyuyabilemmi ve tekrar piste gideceğim günü hayal etmemi sağladı. Son düşüşüm oldu. Ne yapmam gerektiğini artık biliyordum.
Pythonla ilk kod yazdığım zamanlarda loop döngülerindeki zaman kaybı yüzüme tokat gibi çarpmıştı. Ama loop'un içini map ettikten, bir kaç optimizasyondan ve pypy ile çalıştırdıktan sonra ARM bir makinada C'ye yakın bir performans elde edince aldığım haz tarif edilemezdi.
Artık biliyordum. Ne hayabusa ne de R1 beni arazide takip edemezlerdi.
Artık biliyordum ne C# ne de senelerce ekmeğini yediğim Java artık beni takip edemezlerdi.
CRF ile artık trafiğin içinde sıkışmış değildim. Önümde yepyeni bir dünya vardı bu sıkış trafikte. Kaldırımlar ve merdivenler :)
Python ile yazılım dünyasının doktrinleri arasında sıkışmış değildim. Her ne kadar python nesne yönelimli bir dil olarak bilinsede esasen alakası yoktur, nesne tabanlı bir dildir ve bu da yazmak istediğiniz tipe göre biçim değiştirmenize olanak sağlar. Bu da yaratıcılığıma kimsenin gem vuramıyacağı anlamına geliyordu :)
Arazide düştükten sonra ben bir ayda kendime gelebilirken , motorumun yamulan gidonunun ve ayak peginin bir klavuz ve mengene yardımıyla 10 dk da düzeltildiğini ve orjinali gibi olduğunu gördüğümde anladım ki herhangi bir sorunda beni yarıyolda bırakmıyacaktı ve düzeltmem dakikalarımı alacaktı.
Django ile sıfırdan ilk blogumu oluşturduğumda(bu oluyor kendileri) eşim köklü bir değişiklik istediğinde bana sadece yarım saat zamana mal olduğunu gördüğümde anladım ki beni yarıyolda bırakmıyacaktı ve düzeltmem dakikalarımı alacaktı.
Arkadaşımın R1'i ile otobanda kalıp, servisin gıkını çıkarmayıp, taşımacıya bir ton para ödeyip kendi parasıyla rezil olmasını izlerken, bir başka arkadaşım dağda kaldığında enduro kullananların bir kurtarma ekibi oluşturduğunu gördüğümde kullandığım motosikletin değerini bir kez daha anladım.
Çalıştığım iş yerleri C# ve benzeri dillerde destek almak için bir ton para ödeyip paralarıyla rezil olurken; sıkıştığımda irc üzerinden insanların yardımcı olmak için bana can attıklarını gördüğümde açık kaynak kod paylaşımcılığının değerini bir kez daha anladım.
Sözün özü Python dünyası da enduro dünyası da paylaşım ve özgürlük üzerine kuruludur. Ama hayatları boyunca ne paylaşmayı ne de gerçek anlamda özgürlüğü tatmamış olanlara anlatması zor oluyor maalesef :)